Za nami inauguracja Prezydenta RP Andrzeja Dudy, która na szczęście przebiegła w sposób godny i spokojny. Przed nami jeszcze jedenaście tygodni kampanii przed najważniejszymi wyborami tej dekady. Wyborami, których rezultaty – niezależnie od intencji nowego prezydenta – wpłyną w zasadniczy sposób na jego realne możliwości. Zupełnie inne będą przecież jeżeli PiS uzyska konstytucyjną większość w Sejmie, a inne gdy będzie zmuszone pozostać w opozycji. Oczywiście oba te skrajne scenariusze są dziś mało prawdopodobne, ale polityka polska znalazła się dziś w punkcie zwrotnym i także ich nie należy z góry wykluczać.
Czytając odpowiedź zastępcy redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej” Jarosława Kurskiego na list, jaki Andrzej Duda skierował do jej czytelników trudno mieć wątpliwości, co do tego, że dla nowego prezydenta nie będzie ze strony jego przeciwników żadnej taryfy ulgowej. Łatwo też przewidzieć, co będzie w najbliższych tygodniach głównym celem ataku: oskarżanie prezydenta, że angażuje się w kampanię wyborczą PiS. Dla Dudy będzie to rzeczywiście duże wyzwanie: jak pogodzić bezpartyjność sprawowanego urzędu z oczywistym interesem politycznym, jaki ma w uzyskaniu przez PiS jak najlepszego wyniku. Po tym, czy i jak Duda poradzi sobie z tym problemem, będziemy mogli ocenić co czeka nas z jego strony przez kolejne pięć lat. A spektrum możliwości jest tu spore: od prezydenta, który swoją niezależnością i talentami przywódczymi zdobędzie sobie uznanie większości z tych, którzy na niego nie głosowali, aż po prezydenta totalnie uzależnionego od swojej dawnej formacji politycznej.
Andrzej Duda wygłosił dziś bardzo dobre orędzie, w którym określił najważniejsze cele swej prezydentury. Zabrakło mi w nim jedynie fragmentu adresowanego wyraźnie do tych, którzy na niego nie głosowali. A to właśnie od tego, jak wielu z nich uda mu się w ciągu następnych pięciu lat do siebie przekonać, będzie w dużym stopniu zależał sukces jego prezydentury.
